فبعث الله غرابا يبحث في الأرض ليريه كيف يوري سوءة أخيه قال يويلتى أعجزت أن أكون مثل هذا الغراب فأوري سوءة أخي فأصبح من الندمين
Bunun üzerine, Allah, kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini ona göstermesi için, toprağı eşeleyen bir karga gönderdi. “Yazıklar olsun bana!” dedi; “Şu karga kadar bile olamadım. Kardeşimin cesedini gömmeyi düşünemeyecek kadar beceriksiz miyim?” Artık, pişman olmuştu.
Ölülerin gömülmesi gerektiğini insanlara öğretmek için toprağı eşeleyen bir karga gönderilmesi, Tanrısal Bildirimlerin değişik yollarla gerçekleştirildiğinin bir örneğidir. Beş ayette anlatılan bu öyküde ve diğer Kur'an ayetlerinde, Âdem peygamberin oğullarının isimleri bildirilmez; “Âdem’in iki oğlu” olarak söz edilir. Halk arasında söylenen isimler ve öyküler, Tevrat ve İncil yazımlarından alınmıştır. Bu öykü, Tevrat, Yaratılış 4:3-15 yazımlarında, şöyle yazılıdır: “Kayin, toprağın ürünlerinden; Habil de sürüsünün ilk doğan hayvanlarından sunu getirdi. Rab, Habil’in sunusunu kabul etti; Kayin’in sunusunu kabul etmedi. Kayin öfkelendi; suratını astı. Rab, Kayin’e sordu: ‘Niçin öfkelendin? Doğru olanı yapsan, kabul etmez miyim? Doğru olanı yapmazsan, günah pusuya yatmış seni bekliyor; ona egemen olmalısın.’ Kayin, kardeşi Habil’e ‘Haydi, tarlaya gidelim.’ dedi. Tarlada, kardeşini öldürdü. Rab: ‘Kardeşin Habil nerede?’ diye sordu. Kayin: ‘Bilmiyorum; onun bekçisi miyim?’ diye karşılık verdi. Rab: ‘Ne yaptın; kardeşinin kanı topraktan bana sesleniyor. Artık, döktüğün kardeşkanını içmek için ağzını açan toprağın lâneti altındasın. İşlediğin toprak, bundan böyle sana ürün vermeyecek; aylakça yeryüzünde dolaşacaksın.’ dedi. Kayin: ‘Cezam, kaldıramayacağım denli ağır; bu topraklardan beni kovdun. Artık, huzurundan uzak kalacak, aylakça yeryüzünde dolaşacağım. Kim bulursa beni öldürecek.’ Rab: ‘Seni kim öldürürse, ondan, yedi kez öç alınacak.’ dedi. Kimse bulup öldürmesin diye, Kayin’in üzerine bir nişan koydu.”
