قل ادعوا الله أو ادعوا الرحمن أيا ما تدعوا فله الأسماء الحسنى ولا تجهر بصلاتك ولا تخافت بها وابتغ بين ذلك سبيلا
De ki: “İster ALLAH diye çağırın, ister Rahman diye çağırın. Hangisiyle çağırırsanız, tüm güzel isimler O’nundur.” Salat da ne ilan et, ne de gizle; ikisinin arasında bir yol tut.*
“İsim“ kelimesi “smy“ kökünden türemekte olup “niteleme“ anlamına gelir. Dili ne olursa olsun tüm güzel nitelemeler Efendimiz için kullanılabilir. Tanrı’nın tüm elçileri Araplardan gelmedi, tüm ilahi kitaplar da Arapça inmedi. Allah, daha doğrusu Ellah kelimesi Arapça “El“ belirtme öntakısıyla “elah/ilah“ kelimesinin kaynaşmış biçimidir. Nasıl ki “Pazar“ ve “ertesi“ kelimeleri dilimizde bir “e“ harfi düşmesiyle “Pazartesi“ne dönüşüyorsa, “El“ ve “ilah“ kelimeleri de Arapçada “Ellah“ (O tanrı veya Tanrı) kelimesine dönüşmüştür. Kuran, ilah (tanrı) kelimesini birçok ayette Allah (Tanrı) için de kullanıyor. Örneğin, Kuran’ın son suresinde Rabb’imiz (efendimiz), “ilahin nas“ (halkın tanrısı) olarak tanımlanıyor. “La ilahe illa Allah“ ifadesi “Bilinen Tanrıdan başka tanrı yoktur“ biçiminde Türkçeye çevrilebilir.
